در این مقاله، تاثیر «نااطمینانی اقتصادی» بر تقاضای پول برای دوره زمانی (1386-1352) در کشور ایران، بررسی می شود. برای این منظور با استفاده از یک تئوری تعادل عمومی نشان داده شده است که علی رغم وجود «نااطمینانی های اقتصادی»، بسیاری از کارگزاران ریسک گریز با در نظرگرفتن تاثیرات چنین نااطمینانی هایی پورت فولیوی خود را می سازند و تقاضای پول را به صورت تابعی از درآمد دائمی و نرخ بهره و یک شاخص عدم اطمینان اقتصادی در نظر می گیرند. لذا نویسندگان با به کارگیری مدل های خانواده ARCH/GARCH، شاخصی را به عنوان «نااطمینانی اقتصادی» را به کار می برند، که این شاخص، ترکیبی از بی ثباتی های موجود در متغیرهای تاثیرگذار بر تقاضای پول در ایران است، این متغیرها عبارتند از: نرخ ارز، نرخ های سود بانکی، تورم، بازار سهام، تولید ناخالص ملی. پس از محاسبه شاخص نااطمینانی اقتصادی، از یک مدل لگاریتمی، با استفاده از روش هم گرایی خود توضیحی با وقفه های گسترده (ARDL)، برای تخمین مدل تقاضای پول استفاده شده است. نتایج تخمینی آزمون های ARDLو ECM بیانگر این مطلب هستند که به طورکلی، افزایش نااطمینانی اقتصادی، منجر به کاهش تقاضای پول در ایران می شود.